SADRŽAJ TESTA

Kratki podaci o sadržaju testa

Još početkom prošlog veka, ukazano je na značaj i težinu preloma vrata butne kosti. Objašnjeno je da je u pitanju gubitak krvnog dotoka u proksimalni okrajak prlomlјene kosti. Lečenjem takovog preloma postiže se najčešće fibrozni spoj, pa se bolnost  i hramanje održavaju godinama. Operativno lečenje metodom unutrašnje fiksacije predloženi je 1850.godine ali je tek 1908.godine dat izveštaj o operativnoj tehnici primene unutrašnje fiksacije preloma vrata butne kosti. Tom prilikom su korišćeni drveni zavrtnji. Stalno usavršavanje osteosintetskih materijala i sredstava učinili su da se ove teške povrede što adekvatnije zbrinjavaju.

Prelomi gornjeg okrajka butne kosti mogu nastati u predelu samog zgloba ili između dva trohanterna masiva. Zglobni prelomi su veoma neizvesne evolucije i složeni u pogledu hirurškog lečenja dok se prelomi izvan zgloba zbrinjavaju lakše. Kod najvećeg broja pacijenata sa prelomom vrata butne kosti,  prelom nastaje pri padu na istom nivou iz uspravne pozicije. Kod mlađih osoba ovaj prelom se javlјa retko, najčešće pri padu sa visine ili u saobraćajnim udesima.

Klinička slika povređenog varira u zavisnosti od tipa preloma i stepena dislokacije. Sve postojeće klasifikacije zasnovane su na radiološkoj slici. Najveći praktični značaj ima klasifikacija koja sve prelome deli na dislocirane i nedislocirane.

Dijagnoza se postavlјa na osnovu tri klasična klinička znaka: spolјne rotacije ekstremiteta, skraćenja ekstremiteta i adukciju noge u odnosu na horizontalno položenu karlicu. Kod preloma bez dislokacije simptomi su drugačiji.

Osnovni cilј lečenja je postizanje funkcionalnog oporavka pacijenta a može biti operativno i neoperativno.

Nakon hirurškog zahvata i zadovolјavajućeg postoperativnog toka sledi medicinska rehabilitacija.

Test je akrededitovan za zdravstvene tehničare i medicinske sestre i može se nakon prijave i registracije rešavati cele godine.